تقوا..سن و سال و مقام و جایگاه و پدر و پسر و نمیشناسه..نوری است بر حکمت که به خواست خدا و در کنار به خواست و انتخاب هر بنده بر اون تابیده میشه..ثروت نیست که دیده بشه و مال منال نیست که تو چشم بزنه..ممکنه یه کف دست اب باشه که باید بخوری یا نباید بخوری و عکس ان عمل کنی..سخت نیست به تجربه و فطری و الهامی خواهی فهمید حالا خواه رعایت کن و خواه نه..این به خودت برمی گرده و در مقابل نیز همان مسیری را طی خواهی کرد که باید و خداوند تمام اینها را میداند رفتنت و نرفتنت را میداند و بر قلب تو و من اگاه و واقف است..اگاهی بخشی از حکمت و نور است..باید در سرار جهان اگاهی را گستراند و تابع ان بود و انگاه خواهی دید که نور حقیقت چگونه خود را نشان خواهد داد و ایستاد و طلالو و درخشش حقیقت و فطرت انچه را نشان خواهد داد و به بار خواهد نشاند که خالق خواسته..و ان چیزی نیست جز بندگی و پاکی و تقوا..خدایا نور تقوا و حکمتت را بر قلب خسته ام بتابان و مرا انگونه که خلق کرده ای و به ان مقصودی که مرا بر ان خلق کرده ای برسان با عزت و بالا و پایین های که در نظرم تلخ و شیرین جلوه میکند و شاید من جور دیگر ببینم را مایه رشد من قرار ده تا بتوانم انی باشم که تو خواهی و لایق درجه بندگی تو..امین..امین..